Wednesday, October 1, 2014

ထမင္းစားျပီး ေရွာင္ၾကဥ္ရမည့္ အေလ့အထမ်ား

ထမင္းစားစားျပီးခ်င္း၊ မနက္စာ၊ ေန႔လည္စာ၊ ညစာ စားစားျပီးခ်င္း ေရွာင္ၾကဥ္ရမယ့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား ျဖစ္ပါတယ္။

၁။ ေဆးလိပ္မေသာက္ရ

ထမင္းစားစားျပီးခ်င္း ဆီးကရက္ ၁ လိပ္ ေသာက္ျခင္းဟာ ၁၀ လိပ္ေသာက္တာနဲ႔ ညီမွ်တယ္လို႔ သက္ေသျပထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဆးလိပ္ အရမ္းေသာက္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာင္မွ အစာစားျပီးခ်င္း မေသာက္သံုးသင့္ေသးပါဘူး။

၂။ အသီးခ်က္ျခင္း မစားရ

အခ်ိဳ ႔က ထမင္းစားျပီးရင္ အခ်ဳိတည္းအေနနဲ႔ သစ္သီးဝလံတို႔ကို ခ်က္ခ်င္းစားၾက ပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ ယင္းဟာ ေကာင္းတဲ့ အထေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဝမ္းမွာ ေလခံတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဝမ္း ေလထိုးေလေအာင္ ျဖစ္ဖို႔ ပိုလြယ္ကူပါတယ္။ ထမင္းမစားမွီနဲ႔ ထမင္းစားျပီး အနည္းဆံုး တစ္နာရီေလာက္ ျခားျပီးမွ သစ္သီးဝလံ စားသံုးဖို႔ တိုက္တြန္း ထားပါတယ္။

၃။ လက္ဘက္ရည္ မေသာက္ရ

လက္ဘက္မွာ အက္ဆစ္ဓာတ္ ၾကြယ္ဝပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစားစားျပီး လက္ဘက္ရည္ ေသာက္ရင္ စားထားတဲ အစာမ်ားကို ပရိုတိန္းဓာတ္ တိုးပြားေစျပီး အစာေခ်ဖ်က္ရန္ ခက္ခဲသြားပါတယ္။ အစာမေၾက၊ ရင္ျပည့္ ျဖစ္ေစတဲ့ အေၾကာင္းအရင္း တစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

၄။ ခါးပတ္မေလ်ာ့ရ

အခ်ိဳ ႔က အစားစားေနတုန္းေတာ့ ဘာမွ မလုပ္ပဲနဲ႔ အစားစားျပီးမွ ခါးပတ္ေလ်ာ့တတ္ပါတယ္။ ဒါဟာလည္း ေကာင္းတဲ့ အေလ့အထ မဟုတ္ပါဘူး။ အစာအိမ္နဲ႔ အူကို လိမ္ေစျပီး အူလမ္းေၾကာင္း ပိတ္တာေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။

၅။ ေရမခ်ိဳးရ

ထမင္းစားျပီး တကယ္ ေရမခ်ိဳးသင့္ပါဘူး။ ေရခ်ိဳးတဲ့အခါ ခႏၶာကိုယ္တြင္းက ေသြးကို ေျခဖ်ား၊ လက္ဖ်ားအျပင္ အျခား ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းမ်ားဆီ ေသြးစီးဆင္းမွုအား ေကာင္းေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗုိက္ထဲမွာ ေသြးနည္းနည္းပဲ ရွိပါတယ္။ အစာေခ်ဖ်က္ဖို႔ မလံုေလာက္တဲ့အတြက္ အစာမေၾကျခင္းကို ျဖစ္ေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

၆။ လမ္းမေလွ်ာက္ရ

အစားစားျပီးခ်င္း လမ္း တစ္ရာ ေလွ်ာက္ရင္ အသက္၁၀၀ ေနရမယ္ ဆုိတဲ့ ဆုိရိုးေတာင္ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ ဒါဟာလည္း မွားယြင္းတဲံ အေလ့အထ တစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အတြက္ စားသံုးလိုက္တဲ့ အစားစာမွ အာဟာရဓာတ္မ်ားကို အစာေခ်ဖ်က္ စနစ္က လံုေလာက္စြာ မဆုပ္ယူႏိုင္ပါတယ္။ အျခားေသာ အက်ိဳးဆက္မ်ားလည္း ရွိေနပါေသးတယ္။

၇။ ခ်က္ခ်င္းမအိပ္ရ

အစား စားျပီးခ်င္းလည္း ခ်က္ခ်င္း မအိပ္သင့္ပါဘူး။ ခ်က္ခ်င္း အိပ္လိုက္ရင္ အစာေခ်ဖ်က္မွု စနစ္က ေကာင္းေကာင္းအလုပ္မလုပ္ေတာ့ပါဘူး။ အူလမ္းေၾကာင္းကိုလည္း သက္ေရာက္မွု ရွိပါတယ္။ ဝမ္းထဲကို Gastric acid တိုးေစပါတယ္။
အထက္ပါ ၇ ခ်က္ကေတာ့ ခႏၶာကိုယ္ အာဟာရဓာတ္အတြက္ စားသံုးတဲ့ အႏွပ္တိုင္းမွာ ေရွာင္ၾကဥ္ရမယ့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား ျဖစ္တယ္လို႔ သိရပါတ္။
---
Ref: medic-facts
ရိုးရာေလး က်န္းမာေရး

သစ္သီး(လံုး၀) မစားသင့္ဆံုးအခ်ိန္ ***


“ ဗိုက္ထဲမွာ ဘာအစာမ်ွမရွိတဲ့အခ်ိန္မွသာ သစ္သီးေတြကိုစားသင့္ျပီး၊ ထမင္းစားျပီးျပီးခ်င္း မွာေတာ့ သစ္သီး(လံုး၀)မစားသင့္” ေၾကာင္း အင္တာနက္သတင္းလႊာျဖစ္တဲ့ American Daily Health Tips မွာ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာ ၁၉ ရက္ေန ့က ေအာက္ပါ အတိုင္း အက်ယ္တ၀င့္ေဖာ္ျပသြားခဲ့ပါတယ္။
“ဖရဲသီးစားျပီးတိုင္း ေလခ်ဥ္တက္တယ္” “ပန္းသီးစားတဲ့အခါတိုင္း ေလပြလာတယ္” “ဌက္ေပ်ာသီးစားျပီးတာနဲ ့ဗိုက္နာသလိုလို ျဖစ္လို ့သန္ ့စင္ခန္း၀င္ရတယ္” စသည္ျဖင့္ အခ်ိဳ ့က သစ္သီးနဲ ့ပတ္သက္လို ့ေစာဒကတက္ၾကပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႔လုိ သစ္သီးမ်ားဆိုင္ရာခႏၵာေဗဒသုေတသီ တစ္ဦးျဖစ္သူ အေမရိကန္လူ မ်ိဳး ေဒါက္ တာHerbert Shelton က “ တကယ္ ေတာ့ ဗို္က္ဆာေနတဲ့အခ်ိန္ (အစာအိမ္္ေဟာင္းေ လာင္းျ ဖစ္ တဲ့အခ်ိန္) သစ္သီးတမ်ိဳးတည္းစားရင္ အဲဒီလိုက်န္းမာေရးျပႆနာမ်ိဳး ေတြ မျဖစ္ေစပါဘူး။ ထမင္းစားျပီးခါစ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို အသီးေတြတန္းစားမိတဲ့အခါ(ဒါမွမဟုတ္)
သစ္သီးကို တျခားအစားအစာ ေတြနဲ ့တြဲစားတဲ့အခါမွသာျဖစ္တာပါ။
သစ္သီးနဲ ့အဲဒီအစားအစာ တို ့ ေပါင္းစပ္ဓာတ္ျပဳျပီးေတာ့ ဂက္စ္ထြက္လာျပီး၊ အခ်ဥ္ေဖါက္ လာတာမ်ိဳးေပါ့ ” လို ့ ဆိုပါတယ္။
ဒါတင္မကေသးပါဘူး။ တာရွည္ခံေအာင္ျပဳျပင္ထားတဲ့ သံဗူး/ပုလင္း(ေဖ်ာ္ရည္-သစ္သီး ဗူး)ေ တြ မွာ သစ္သီးေတြကို အပူေပးျပဳျပင္ ထားတာမို ့ဗီတာမင္နဲ ့ အာဟာရဓာတ္ေ တြ ေပ်ာက္ဆံုးကုန္ပါျပီတဲ့။ အကယ္၍ထိုသစ္သီးေဖ်ာ္ရည္ဗူးကို မျဖစ္မေနေသာက္ ရတဲ့ အခါမွာ
ခ်က္ခ်င္းျမိဳမခ်ဘဲ ေခတၱငံုထာားျပီးမွသာ မ်ိဳခ်သင့္ေၾကာင္း၊ အဲဒီလိုျပဳျခင္းက အခ်ိဳ ရည္နဲ ့ခံတြင္းထဲက တံေတြး တို ့ေပါင္းစပ္မိျပီး အခ်ိဳရည္ထဲမွာပါတဲ့ ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ ဆိုဒ္ဓာတ္ေငြ ့ေတြ ပ်က္္ျပယ္သြားကာ အစာအိမ္ကိုေဘးဥပါသ္ မျဖစ္ ေစေတာ့ပါဘူးတဲ့။
လတ္ဆတ္တဲ့ ေအာ္ဂဲနစ္သစ္သီး၀လံေတြဟာ အဆိပ္အေတာက္ေျပေစျခင္း၊ ခႏၵာကိုယ္ အေလးခ်ိန္က်ေစျခင္း၊ သက္ရွည္က်မၼာ ေစျခင္း၊ က်န္းမာစြာဘ၀ေနထိုင္မႈကိုပံံ့ပိုးျခင္း စတဲ့အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ား ရရွိေစပါတယ္။ ဒါ့ျပင္ ဗိုက္ဆာ(အစာအိမ္္ ေဟာင္းေလာင္း ျဖစ္) ေန တဲ့အခ်ိန္ သစ္သီးေတြစားျခင္းက ဆံပင္မျဖဴေစေၾကာင္း၊ ဦးေခါင္းထိပ္မေျပာင္ေစေၾကာင္း၊ စိတ္ဖိစီးမႈကိုထိန္းခ်ဳပ္ေပးနိုင္ ေၾကာင္း၊ မ်က္ကြင္းညိုျခင္းကို သက္သာေစေၾကာင္း ေဒါက္ တာ Shelton က ဆိုထားပါတယ္။

လူ႔ဘဝနဲ႔ ပတ္သက္ရင္

ဘဝဆိုတာ ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္နဲ႔တူတယ္။ ႏွစ္လရာသီေတြက အညႇာတာကင္းမဲ့တယ္။
အတိတ္ကိုျပန္ မွန္းေမွ်ာ္ၾကည့္ေတာ့ လူေတြအသက္ရွင္တာက
စိတ္ခံစားမႈတစ္မ်ဳိးလို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။ ဆင္းရဲတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊
ခ်မ္းသာတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရယူတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဆံုး႐ႈံးတာပဲျဖစ္ျဖစ္ အရာအားလံုးက
လွ်ပ္တစ္ျပက္အတြင္းမွာျဖစ္ၿပီး လွ်ပ္တစ္ျပက္အတြင္းမွာ
ေပ်ာက္သြားႏိုင္တယ္။

မေန႔က၊ ဒီေန႔၊ မနက္ျဖန္ ဘာေန႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ရႊင္လန္းတဲ့ေန႔က
အလွဆံုးေန႔ျဖစ္တယ္။ မိသားစုအခ်စ္၊ သူငယ္ခ်င္းအခ်စ္၊ ခ်စ္သူအခ်စ္
ဘာအခ်စ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ တန္ဖိုးထားျမတ္ႏိုးႏိုင္ရင္ ခံစားခ်က္ေကာင္းေတြေပးတယ္။

စကားတစ္ခြန္းက ဒီလိုဆိုပါတယ္။

"ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ဖူးတာကို မေမ့နဲ႔၊ လက္ရွိပိုင္ဆိုင္တာကို ပိုတန္ဖိုးထားပါ။
ကိုယ့္အတြက္ သတ္မွတ္ထားတဲ့အရာကို လက္မလြတ္နဲ႔၊ ဆံုး႐ႈံးခဲ့ဖူးတာကို
အမွတ္တရထားပါ။ လိုခ်င္တာကို ရေအာင္ႀကိဳးစားပါ။ ေမာပန္းလာရင္ စိတ္ကို
ကမ္းကပ္ဖို႔ မေမ့ပါနဲ႔။ ေရြးခ်ယ္ၿပီးေနာက္ ေနာင္တမရနဲ႔၊ အပင္ပန္းခံမွ
ျပည့္ဝတာကို နားလည္မယ္၊ အနာခံမွ ဘဝကိုနားလည္မယ္။ စိတ္ထိခိုက္အားငယ္မိမွ
ႀကံ့ခိုင္တာကိုနားလည္မယ္။

ေလတိုက္တဲ့မနက္ဆိုတာသလို လွပတဲ့ညေနဆည္းဆာလည္း ရွိမယ္။ ၾကယ္ေၾကြညေတြလည္း
ရွိႏိုင္မယ္။ ဘဝဆိုတာ အျပန္မရွိတဲ့ လက္မွတ္တစ္ေစာင္နဲ႔တူတယ္။ ဘဝဆိုတာ
အစမ္းေလ့က်င့္မႈေတြမရွိတဲ့ တိုက္ရိုက္သရုပ္ေဆာင္မႈေတြျဖစ္တယ္။
သရုပ္ေဆာင္မႈတိုင္းကို ပုိင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္လုပ္ႏိုင္တာက လူ႔ဘဝကို
အေကာင္းဆံုး တန္ဖိုးထားနည္းပဲျဖစ္တယ္"

အသည္းကြဲသူ

တစ္ေန႔မွာ အသည္းကဲြသူတစ္ဦးဟာ ပန္းျခံမွာထိုင္ျပီး ငိုေနခဲ့တယ္။ ဒါကို
"ဆိုကေရးတီး"ကေတြ႔ေတာ့ "ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္ ၀မ္းနည္းပက္လက္
ငိုေၾကြးေနသလဲ" လို႔ ေမးလိုက္တယ္။

အသည္းကဲြသူက "ကြ်န္ေတာ့္ခ်စ္သူ ကြ်န္ေတာ့္ကိုထားသြားလို႔
အရမ္းခံစားရေနတယ္" လို႔ ျပန္ေျဖတယ္။ သူ႔အေျဖကို ၾကားတာနဲ႔ ဆိုကေရးတီးက
တဟားဟား ေအာ္ရယ္ျပီး "မင္း ေတာ္ေတာ္တံုးတယ္" လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။

အသည္းကဲြသူက ကိုယ့္အျဖစ္ကို ေလွာင္ရယ္ေနတဲ့ ဆိုကေရးတီးကို ေဒါသျဖစ္ျပီး
"ခင္ဗ်ား ဘာရီတာလဲ.. ကြ်န္ေတာ္ဒီေလာက္ခံစားေနရတ ာကို မႏွစ္သိမ့္တဲ့အျပင္
ရီေနရသလား" လို႔ ေျပာေတာ့ "မင္းေတာ္ေတာ္တံုးတယ္။ ဒါကို မင္း၀မ္းနည္းေနစရာ
မလိုဘူး။ ၀မ္းနည္းရမွာက မင္းကို ထားသြားခဲ့တဲ့လူကြ.. မင္းကို မခ်စ္တဲ့
လူတစ္ေယာက္ကိုပဲ မင္းဆံုး႐ႈံးသြားတာ.. သူက သူ႔ကိုခ်စ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို
ဆံုး႐ႈံးတဲ့အျပင္ လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္တဲ့ စြမ္းရည္ေတြပါ က်သြားတာ" လို႔
ဆိုကေရးတီးက ျပန္ေျဖခဲ့တယ္။

ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ အရင္ျပင္♥♥♣♥

တစ္ခါတံုးက အမိ်ဳးသမီးတစ္ေယာက္က သူ႔သားေလးကို လက္ဆြဲၿပီး ဂႏၵီႀကီး ဆီကို လာတယ္။
"ဂႏၵီႀကီး… ကၽြန္မသားေလး က အခ်ိဳေတြ သိပ္စားတယ္။ ကၽြန္မလဲေျပာတာပဲ…
မရဘူး။ ကေလးက စားၿမဲ စားတာပဲ။ အဲဒါ ဂႏၵီႀကီး ဆံုးမေပးပါအံုးရွင့္"
ဆိုၿပီး လာေျပာတယ္။
ဂႏၵီႀကီးက ၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္နဲ႔ "ေနာက္ တစ္လေလာက္ ေနမွ ျပန္လာခဲ့"
လို႔ေျပာလိုက္တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ တစ္လေလာက္ၾကာေတာ့ အဲဒီအမ်ိဳးသမီး နဲ႔ သူ ကေလး ျပန္ေရာက္လာျပန္တယ္။
အဲဒီေတာ့မွ ဂႏၵီႀကီးက ကေလးကို ၾကင္နာစြာနဲ႔ၾကည့္လိုက္ၿပီ း "သားေလး…
အခ်ိဳေတြ သိပ္မစားနဲ႔" လို႔ ရိုးရိုးေလးပဲေျပာလိုက္တယ္ ။
အဲဒီေတာ့ ကေလးေလး က ရႊန္းရႊန္းစားစား ျပန္ၾကည့္ၿပီး "ဟုတ္ကဲ့" လို႔ေျပာလိုက္တယ္။
အဲလိုနဲ႔ ကေလး အေမက "ဂႏၵီႀကီးရယ္ ဒါေလးေျပာတာမ်ား အရင္လတည္းက
ေျပာလိုက္ေရာေပါ့" လို႔ျပန္ေျပာလိုက္မိတယ္။
အဲဒီေတာ့မွ ဂႏၵီႀကီးက "ငါလည္း အရင္တံုးက အခ်ိဳေတြသိပ္စားတယ္… ဒါေပမယ့္
အရင္တလက စၿပီး ငါအခ်ိဳေတြ မစားေတာ့ဘူး… ေရွာင္လိုက္ၿပီ… ဒီကေလးကို
အခ်ိဳမစားနဲ႔ လို႔ ဆံုးမဖို႔ ဆိုတာက ငါက အရင္ဦးဆံုး အခ်ိဳမစားတဲ့သူ
ျဖစ္ရမယ္။"

ကဲ ... ဘယ္လိုလဲ သူငယ္ခ်င္းတို ့ေရ ... ပံုၿပင္ေလးကေၿပာထားတာေတာ့
ရွင္းရွင္းေလးပါပဲ ... သူမ်ားကို ဆံုးမၿပဳၿပင္ေပးခ်င္ရင္
အရင္ဆံုးကိုကိုတိုင္လည္းၿပန္ဆံု းမၿပဴၿပင္ထားပို ့လိုအပ္တယ္ဆိုတဲ့
အေၾကာင္းေလးေပါ့ရွင္...

ဘာလဲအခ်စ္ဆိုတာ?

ဘ၀ဆိုတာ လမ္းမ႐ွည္ၾကီးတစ္ခုနဲ႔ တူတယ္။ အဲဒီလမ္းက မသိျခင္း၊
အံ့ၾသျခင္းေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတယ္။

ဘ၀ဆိုတာ ေရြးခ်ယ္မႈ ပုဒ္စာနဲ႔တူတယ္။ ေရြးခ်ယ္တာေနာက္လိုက္ျပီး
ၾကံဳေတြ႔တာေတြ ကြာျခားသြားတယ္။

ဘ၀ဆိုတာ ျပိဳင္ပဲြတစ္ခုနဲ႔တူတယ္။ အႏိုင္အ႐ႈံးက အေရးမၾကီးဘူး။ အဓိကက
ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အေတြ႔အၾကံဳပဲ။

ဘ၀ဆိုတာ ေရေႏြးၾကမ္းတစ္ခြက္နဲ႔ တူတယ္။ ေသာက္စမွာ ခါးသက္ေပမယ့္
ဇိမ္ခံေသာက္ၾကည့္ရင္ ခ်ဳိျမျမ အရသာကို ေနာက္ဆံုးမွာ ခံစားရတယ္။

ဘ၀ဆိုတာ ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္နဲ႔တူတယ္။ လူတစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကိုယ္ကို
ထြန္းေတာက္ေအာင္ သ႐ုပ္ေဆာင္တတ္ေပမယ့္ တစ္ခ်ဳိ႕က အရံအျဖစ္နဲ႔သာ တစ္သက္လံုး
သ႐ုပ္ေဆာင္ၾကတယ္။

ဘ၀ဆိုတာ လွိမ့္ေနတဲ့ ေက်ာက္ခဲတစ္လံုးနဲ႔တူတယ္။ ငယ္ရြယ္စဥ္ ခြ်န္ထက္ေနတဲ့
ေက်ာက္ခဲမွသည္ အိုမင္းခ်ိန္ လံုးေခ်ာတဲ့ ေက်ာက္ခဲအျဖစ္သို႔ လွိမ့္ေနရတယ္။

ဘ၀ဆိုတာ ၀ကၤဘာတစ္ခုနဲ႔တူတယ္။ ထြက္လမ္းေတြကို မျပတ္ရွာရင္း
ကိုယ္နဲ႔သင့္ေတာ္မယ့္လမ္း တစ္ခုကို ရွာၾကရတယ္။


အခ်စ္ဆိုတာ ပူေႏြးေမြးၾကိဳင္ေနတဲ့ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔တူတယ္။ ေအးသြားတာနဲ႔
ခါးသက္သြားတယ္။

အခ်စ္ဆိုတာ ဂြမ္းထဲမွာ အပ္စိုက္ထားသလိုပဲ။ အကိုင္မတတ္ရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ျပန္စူးေစတယ္။

အခ်စ္ဆိုတာ သဲနဲ႔တူတယ္။ တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားေလေလ သဲေတြက လက္ထဲကေန ထြက္က်ေလေလပဲ။

အခ်စ္ဆိုတာ မာရသြန္ေျပးေနတာနဲ႔တူတယ္။ တာထြက္ေကာင္းေပမယ့္
တာ၀င္လိမ့္မယ္လို႔ တစ္ထစ္ခ်ေျပာလို႔ မရဘူး။

အခ်စ္ဆိုတာ ၾကိဳးထိန္းတဲ့ လက္နဲ႔တူတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို
႐ုပ္ေသး႐ုပ္တစ္႐ုပ္ ျဖစ္ခ်င္ခဲ့ျပီး လက္ရဲ႕ ၾကိဳးဆဲြရာေနာက္သာ
လိုက္ကခ်င္ခဲ့တယ္။

(၁) လူရယ္လို႔ျဖစ္လာရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ရမယ္။ ကိုယ့္အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္သလို
သူ႔အတြက္လဲ ေပ်ာ္ရမယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့လူဟာ အလွပဆံုးျဖစ္တယ္။ ဆဲြေဆာင္မူ
အရွိဆံုးျဖစ္တယ္။ ေယာက္်ားေလးေတြ အသက္ရွင္တာ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းကို
လက္ကိုင္ထားလို႔။ မိန္းကေလးေတြ အသက္ရွင္တာ မွတ္သားျခင္းကို
လက္ကိုင္ထားလို႔။


(၂) လင္မယားဆိုတာ ကပ္ေၾကးတစ္လက္နဲ႔တူတယ္။ ထက္ျမက္တဲ့ အသြားႏွစ္ခုဟာ
ဘယ္ေတာ့မွ မခဲြဘူး။ ဆန္႔က်င္ဖက္ ျဖစ္ေနပါေစ ၾကား၀င္လာတဲ့ပစၥည္းကိုေတာ့
အသြားႏွစ္ဖက္ေပါင္းျပီး ညွပ္ပစ္လိုက္ႏိုင္တယ္။

(၃) လူငယ္ေတြရဲ႔ အိပ္မက္ဟာ အခ်စ္၊ ေငြေၾကးနဲ႔ က်န္းမာေရးတဲ့။
ဒါေပမဲ့တခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ က်န္းမာေရး၊ ေငြေၾကးနဲ႔ အခ်စ္လို႔
ေျပာင္းလဲသြားတာကိုသူတို႔ သတိျပဳမိၾကလိမ့္မယ္။


(၄) မိန္းကေလးေတြဟာ စကားေျပာတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူတို႔ကို လ်စ္လ်ဴရွဴထားတဲ့
ေယာက္်ားေတြနဲ႔ေျပာရင္ အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ ေျပာတယ္။ သူတို႔ကို ေပ်ာ္ေအာင္
စိတ္လွဳပ္ရွားေအာင္လုပ္တဲ့ ေယာက္်ားေတြနဲ႔ ဆိုရင္ အသံတိုးတိုးနဲ႔ေျပာတယ္။
သူတို႔တကယ္ခ်စ္တဲ့ ေယာက္်ားေလးနဲ႔က်ေတာ့ အသံတိတ္ေနတတ္တယ္။



(၅) ေယာက္်ားေလးေတြအတြက္ လက္ထပ္ျခင္းဆိုတာ သူတို႔ရဲ႔ လြတ္လပ္မူနဲ႔
ေလာင္းကစားလုပ္တာပဲ။ မိန္းကေလးေတြကေတာ့ သူတို႔ရဲ႔
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းနဲ႔ေလာင္းကစားလုပ္တာပဲ။


(၆) အခ်စ္ဆိုတာ မီးတအိမ္နဲ႔ တူတယ္။ အတြင္းစိတ္မွာရွိတဲ့ ဆီနဲ႔
ထြန္းညွိမွသာ မီးရဲ႔ အလင္းေရာင္ဟာ မမွိန္ႏိုင္ဘူး။ မညိမ္းႏိုင္ဘူး။


(၇) ေယာက္်ားေလးေတြ စီးကရက္တလိပ္ ေသာက္ျပီး စိတ္ေျဖတာဟာ မိန္းကေလးေတြ
တခါေလာက္ အားရပါးရ ငိုလိုက္တာနဲ႔ ညီမွ်တယ္။

(၈) မိန္းကေလးေတြရဲ႔ ႏုပ်ဳိတဲ့ လွ်ိဳ႔၀ွက္ခ်က္ကို ကြ်န္ေတာ္သိလိုက္ျပီ။
အဲဒါကေတာ့ အသက္လိမ္ျခင္းပဲ။


(၉) အခ်စ္ကို မ်က္စိနဲ႔ မခံစားဘူး။ အခ်စ္ကို ႏွလံုးသားနဲ႔ ခံစားတာ။


(၁၀) မိန္းကေလးတိုင္း ေရြးခ်ယ္မူတခုကို ရင္ဆိုင္ရမွာပဲ။
လူခ်စ္လူခင္ေပါတဲ့ ေယာက္်ားေလးကို လက္ထပ္ရင္ စိတ္မခ်ဘူး။
လူခ်စ္လူခင္နည္းတဲ့ေယာက္်ားေလး က်ျပန္ေတာ့ စိတ္မပါဘူး။


(၁၁) အခ်စ္ဆိုတာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေဘးမွာ ေပါက္ေနတဲ့
ပန္းတပြင့္နဲ႔တူတယ္။အဲဒီပန္းကို ခူးဖို႔ရာ သတၱိေတြရွိရမယ္။


(၁၂) အခ်စ္ဟာ ဘ၀ကို ေလာင္ျမိဳက္ေစတယ္။အခ်စ္ဟာ ရွင္သန္ျခင္းကို စိုေျပေစတယ္။


(၁၃) လူေတြရဲ႔ အခ်စ္ကို မခံရတာ ၾကီးမားတဲ့ ေ၀ဒနာဆိုးတရပ္ ခံရတာနဲ႔တူတယ္။
လူေတြကို မခ်စ္ႏိုင္တဲ့သူဟာ ရွင္လွ်က္နဲ႔ ေသေနတာနဲ႔ တူတယ္။



(၁၄) အခ်စ္ကို နားမလည္ခင္မွာ မိန္းကေလးဟာ မိန္းကေလး
မဟုတ္သလိုေယာက္်ားေလးဟာလဲ ေယာက္်ားေလးမဟုတ္ဘူး။

(၁၅) ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာဆိုတာ လူ႔ဘ၀မွာ ပ်ံ႔ႏွ႔ံေနတယ္။
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမရွိရင္ဘာသာ၊ သမိုင္း၊ စိတ္ကူးယဥ္မူနဲ႔ အႏုပညာဆိုတာလဲ
ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။


(၁၆) ေငြေၾကးေၾကာင့္ လက္ထပ္တဲ့လူေလာက္ ယုတ္မာတာ
မရွိဘူး။အခ်စ္တခုတည္းအတြက္နဲ႔ လက္ထပ္တဲ့လူေလာက္ မိုက္မဲတာ မရွိဘူး။


(၁၇) သာယာတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္မွာ
တူညီတဲ့ခံစားမူေတြရွိရမယ္။ တေယာက္လြတ္လပ္မူကို တေယာက္က
၀င္မစြက္ဖက္ရဘူး။ေပါင္းဖက္ရျခင္းကို တန္ဖိုးထားရမယ္။ ခ်စ္ခင္မူကို
ထိန္းသိမ္းရမယ္။ ဒီအခ်က္ေတြကို လက္ကိုင္ထားရင္ လက္ထပ္ျခင္းဆိုတာ
ေယာက္်ားေလးနဲ႔ မိန္းကေလးအတြက္ အလွဆံုးနဲ႔ အေရးပါဆံုးျဖစ္မယ္ဆိုတာ
ကြ်န္ေတာ္ ယံုၾကည္တယ္။


(၁၈) အခ်စ္ကို ပိုင္ဆိုင္ဖူးသလို အခ်စ္ကို ဆံုးရွံဳးဖူးတာက တခါမွ
မခ်စ္ဖူးတာထက္စာရင္ ေကာင္းေသးတယ္။

(၁၉) အိမ္ဆိုတာ လူေတြရဲ႔ အဆိုးအျပစ္နဲ႔ က်ဆံုးျခင္းေတြ
သို၀ွက္ထားတဲ့တခုတည္းေသာ ေနရာျဖစ္သလို ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔
ခ်ဳိျမိန္မူေတြကို သိုေလွာင္ထားတဲ့ ေနရာလည္းျဖစ္တယ္။


(၂၀) လူ….လူ…လူ…လူဆိုတာ ရယ္ေမာျခင္းနဲ႔ မ်က္ရည္ၾကားက ခ်ိန္သီးတစ္လံုးျဖစ္တယ္။

ဖတ္မိသမွ် မွတ္မိသမွ်

ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူေျပာေသာ စကားတစ္ခြန္း

အေ၀းေရာက္ခ်စ္သူတိုင္းအတြက္…….

ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူေျပာေသာ စကားတစ္ခြန္း

ကၽြန္ေတာ့္္ခ်စ္သူကကၽြန္ေတာ့္ကို စကားတခြန္းေျပာဖူးပါသည္္.
လူတစ္ေယာက္ကို ကိုယ္ကသတိရေနတဲ့အခါ ထိုလူကလည္း ကိုယ့္ကိုျပန္သတိရေနတတ္တယ္တဲ့…..
သူကဒီအယူအဆကို ယံုၾကည္သူပါ.စိတ္ခ်င္းဆက္ေနတယ္လို႕ေခၚတယ္တဲ့..
သူဒီစကားေျပာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႕ အေၾကာက္အကန္ျငင္းခဲ့ဖူးပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ကလက္ေတြ႕သမား.ဒီလိုစိတ္ခ်င္းဆက္တာမျဖစ္ႏိုင္မွန္း ယံုၾကည္သူပါ

ေနာက္ပိုင္း.ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ တေန႔သူဆီကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေတာ့ သူကေျပာခဲ့ဖူးပါသည္.
‘ငါနင့္ကို အရမ္းသတိရေနတုန္း နင္ေရာက္လာတာာပဲ. ေတြ႕တယ္မွတ္လားစိတ္ခ်င္းဆက္ေနတာေလ.နင့္ကိုသတိရေနတာန႔ဲနင္လည္းေရာက္လာတယ္. နင္ေကာငါ့ကိုသတိရေနတာမဟုတ္လား.မွန္မွန္ေျဖတဲ့’ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္ပဲ ရယ္ေနမိခဲဲ့ပါသည္. အမွန္လည္းကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို သတိရေနလို႕သူဆီေရာက္သြားခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္.

ယခုအခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူမွာ အေ၀းဆံုးေရာက္ေနခဲ့ပါသည္။
ခ်စ္သူႏွင့္အေနေ၀းေနေပမဲ့ သူ႔ကိုကၽြန္ေတာ္သတိတရရွိလွပါသည္။
အမွန္အတိုင္း၀န္ခံရရင္ အျမဲတမ္းေတာ့ သတိရေနတာမဟုတ္ပါ.၀မ္္းနည္းစရာၾကံဳတိုင္း၊
၀မ္းသာစရာၾကံဳတိုင္းသတိရပါသည္။
-ေကာ္ဖီေသာက္တိုင္း သူေဖ်ာ္ေပးဖူးေသာ ေကာ္ဖီကိုသတိရမိပါသည္။
-ေခ်ာကလက္ျမင္တိုင္းသတိရပါသည္။
-ေပ်ာ္စရာေအာင္ျမင္မႈေတြၾကံဳတိုင္းသူ႕ကိုေျပးေျပာခ်င္ပါသည္။
-၀မ္းနည္းစရာၾကံဳတိိုင္း သူ႔ကိုဖက္လို႕ငိုခ်င္ပါသည္။

ခုခ်ိန္တြင္ေတာ့ သူေျပာခဲ့ဖူးေသာ တစ္ေယာက္ကသတိရေနရင္ ေနာက္တေယာက္ကလည္း
သတိရေနတတ္တယ္ဆိုသည့္အေတြးမ်ိဳး ကၽြန္ေတာမယံုေပမဲ့ ္ေတြးတတ္ေနခဲ့ပါျပီ..
(တခါတေလမျဖစ္ႏိုင္မွန္းသိပါသည္.ကိုယ္သတိရတိုင္းသူသတိရေနႏိုင္ပါ့မလား)
သို႕ေသာ္ ထိိုသို႕ေတြးေသာအခါရင္တြင္ပူေလာင္မႈသက္သာပါသည္။ အေပ်ာ္တမ်ိဳးခံစားရတတ္ပါသည္။ရင္ဆိုင္ေနရေသာအဆင္မေျပမႈမ်ားအတြက္ ရင္ဆိုင္ႏိုင္ေသာ ခြန္အားတမ်ိဳးကို ရေစပါသည္။
ေပ်ာ္ရြင္စရာနည္းျပီးစိတ္ညစ္စရာမ်ားေသာ အခ်ိန္ေတြမွာ ဒီလိုအေတြးကစိတ္သက္သာေစပါသည္။

တခါတေလသူ႔မွာတျခားတေယာက္ရွိေနျပီလားဆိုေသာ အေတြးမ်ိဳးေတြးမိပါကရင္ကိုအလြန္ပူေစပါသည္။

ဒီလိုခံစားမႈမ်ိဳး ခ်စ္သူနဲ႔ ေ၀းေနရသူတိုင္းခံစားမိမယ္ထင္ပါသည္.
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ခ်စ္သူဆိုတာ..
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ တသြင္သြင္စီးဆင္းေနေသာ စမ္းေခ်ာင္းငယ္တခု
(သို႕မဟုတ္)
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ကို တေငြ႕ေငြ႕ေလာင္ေနေသာ ဖြဲမီး

ကၽြန္ေတာ္သိခ်င္ေပမဲ့ခုခ်ိန္မွာမသိႏိုင္ေသာ ေမးခြန္းတခုရွိပါသည္။
ထိုေမးခြန္းမွာ သူ ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာသည္အခ်ိန္ထိ အၾကာၾကီးေစာင့္ေနႏိုင္မလား
ကၽြန္ေတာ့္္မွာ ခ်စ္သူနဲ႕ ေပါင္းဆံုခြင့္ကံပါမပါ ဆိုတာပါ.
ဒီေမးခြန္းရဲ႕ အေျဖကို အခ်ိန္ကသာေျပာျပသြားႏိုင္မည္ျဖစ္ပါသည္။
ကၽြန္ေတာ့္ျပန္လာခ်ိန္ကို သူေစာင့္ေနဖို႕ကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အလြန္အမင္းကိုေမွ်ာ္လင့္မိပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာခ်ိန္ကိုသာသူေစာင့္ေနခဲ့မည္ဆိုလွ်င္…..
ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကိုေတြ႕ေသာအခါအေျပာခ်င္ဆံုးစကားတခြန္းကို ေျပာပါမည္.
ဒိစကားတခြန္းကေတာ့ သူ႔ ကိုကၽြန္ေတာ္ခ်စ္သည္။


မိတ္ေဆြ
သင္ေကာ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူေတြးသလို တစ္ေယာက္ကသတိရေနရင္တျခားတစ္ေယာက္ကလည္း သတိရေနတတ္တယ္ဆိုတဲ့
အယူအဆကိုယံုၾကည္ပါသလား

၀င္းသု

ကိုယ့္ပုဆိန္ကိုယ္ ေသြးၾကပါစို႔,

တစ္ခါက ထင္းခုတ္သမား လူငယ္တစ္ဦး ေတာင္တက္ျပီး ထင္းခုတ္ေလသည္။ မၾကာမီ
ထင္းခုတ္သမား အဘိုးအိုတစ္ဦးလည္း ေရာက္လာခဲ့သည္။ ထင္းမ်ားကို ခုတ္ၾကရင္း
ညေနေစာင္းခ်ိန္တြင္ အဘိုးအို ခုတ္ၿပီးေသာထင္းအေရအတြက္မွာ လူငယ္ထက္
ပိုမ်ားေနခဲ့သည္။ အဘိုးအိုမွာ ေနာက္က်မွ ေရာက္လာျပီး သူ႔ထက္
ထင္းပိုမ်ားေနသည္ကို သတိျပဳမိေသာလူငယ္က ေနာက္ရက္တြင္ ေစာေစာထျပီး
ထင္းခုတ္ထြက္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။

ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ လူငယ္မွာ အဘိုးအိုထက္ ေစာျပီး ထင္းခုတ္ရန္ ထြက္ခဲ့သည္။
စိတ္ထဲတြင္ အဘိုးအိုထက္ ထင္းပိုရမည္ဟုလည္း ေတြးေနမိသည္။ သို႔ေသာ္
အလုပ္သိမ္းခ်ိန္တြင္ အဘိုးအို၏ ထင္းမွာ သူ႔ထက္ ပိုမ်ားေနသည္ကို
ေတြ႔ျပန္သည္။ သို႔ႏွင့္ ေလး၊ ငါးရက္ဆက္တိုက္ ေတာင္ေပၚသို႔ ေစာစီးစြာ
ေရာက္ႏွင့္ေနျပီး မိုးခ်ဳပ္ေန၀င္မွ အိမ္ျပန္ခဲ့ေသာ္လည္း သူ၏ထင္းမွာ
အဘိုးအိုထက္ အၿမဲတမ္းလိုလိုပင္ နည္းေနခဲ့သည္။

ေျခာက္ရက္ေျမာက္ေန႔တြင္ သူသည္ မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့သည့္အဆံုး အဘိုးအိုအား
ေမးျမန္းခဲ့သည္။
“ အဘိုး.... ကြ်န္ေတာ္က အဘိုးထက္ အားသန္တယ္... အဘိုးထက္ ေစာျပီး
ေတာင္ေပၚေရာက္ေအာင္ လာခဲ့တယ္.. ေနာက္က်မွ အိမ္ျပန္တယ္။ ဒါေပမယ့္
ကြ်န္ေတာ္ခုတ္ရတဲ့ ထင္းက အဘိုးထက္ နည္းေနခဲ့တယ္... ဘာေၾကာင့္လဲ”

“ဒီိလို လူေလးရဲ႕... အဘိုးက ထင္းခုတ္ျပီး အိမ္ျပန္ေရာက္တုိင္း အဘိုးရဲ႔
ပုဆိန္ကို အၿမဲေသြးတယ္။ လူေလးက မေသြးခဲ့ဘူး။ ထင္းခုတ္ၿပီး ဒီအတုိင္း
ပစ္ထားခဲ့တယ္။ အဘိုးက အသက္ၾကီးျပီ။ ေနာက္က်မွ ေတာင္ေပၚေရာက္သလို လူေလးထက္
ေစာျပီး အလုပ္သိမ္း ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဘိုးရဲ႔ ပုဆိန္က လူေလးပုဆိန္ထက္
ထက္ျမက္ေနတဲ့အတြက္ အဘိုး ေလး ငါးခ်က္ခုတ္လို႔ ျပတ္တဲ့ သစ္ပင္ကို လူေလးက
ဆယ္ခ်က္ေလာက္ ခုတ္ယူရတယ္... ဒါေၾကာင့္ လူေလးရဲ႕ ထင္းေတြ နည္းေနတာပါ”

ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲ။

အလုပ္ထဲက လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကို ေဟာေျပာပဲြေတြ သြားနားေထာင္ဖို႔၊
အခ်ိန္ပိုရင္ ကိုယ့္၀ါသနာပါရာ၊ ေလ့လာေနတဲ့ ပညာရပ္ဆုိင္ရာ သင္တန္းေတြ
တက္ဖို႔ ကြ်န္ေတာ္ အျမဲ တိုက္တြန္းတတ္ပါတယ္။ အမ်ားစုက “အလုပ္ပင္ပန္းရတဲ့
ၾကားထဲ သင္တန္းေတြ ေဟာေျပာပဲြေတြ တက္ဖို႔ အခ်ိန္မရွိဘူး” လို႔
ညည္းျပၾကပါတယ္။

“ထင္းပဲခုတ္ေနျပီး ပုဆိန္ေသြးဖို႔ ေမ့ေနၾကရင္ အလုပ္အျပည့္ လုပ္ျပီး
ရလဒ္တစ္၀က္ပဲ ခံစားရမယ္ ဆိုတာကို တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္က်ရင္ သိလာလိမ့္မယ္”

မၿဖစ္ႏုိင္ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာၿပီလား - ေဖျမင့္

လက္(စ)ေပါလ္

(Les Paul)

အေမရိကန္ ဂစ္တာသမား။

၁၉၁၆တြင္ ၀စၥကြန္ဆင္ၿပည္နယ္ ေ၀ၚကီရွာၿမိဳ႕၌ ဖြားသည္။

ေရဒီယို၌ ေက်းလက္ေတးမ်ား တီးခတ္သီဆိုရင္း စတင္နာမည္ရခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ဂ်ပ္ဇ္ဂီတဘက္သို႔ ကူးေၿပာင္းကာ လက္(စ)ေပါလ္သံုးေယာက္၀ိုင္းကို ဖြဲ႕စည္းသည္။ ၁၉၃၈ မွ ၁၉၄၁ အတြင္း နာမည္ႀကီးဖရက္(ဒ)၀ါရင္းအဖြဲ႕ႏွင့္ လိုက္ပါ ေဖ်ာ္ေၿဖရင္း သံုးေယာက္၀ိုင္း ပို၍လူသိမ်ားလာသည္။ ၁၉၄၂တြင္ ေဟာလိ၀ုဒ္သို႔ေရာက္သည္။

၁၉၅၀ ေက်ာ္ႏွစ္မ်ားအတြင္း သူအထူးေက်ာ္ႀကား ေအာင္ၿမင္လာသည္။ အဓိက,က ဇြဲနပဲႀကီးႀကီးႏွင့္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည့္ သူ၏ စမ္းသပ္တီထြင္မႈမ်ားေႀကာင့္ၿဖစ္သည္။ ဂစ္တာၿဖင့္ မာလတီပယ္ ရီေကာ့ဒင္းမ်ား သူ စတင္ၿပဳလုပ္သည္။ ေဆာလစ္ ‘ေလာ့ဂ္’ ဂစ္တာကို တီထြင္သည္။ လွ်ပ္စစ္ဂစ္တာ ေရပန္းစားေအာင္ သူႀကိဳးပမ္းခဲ့သည္။

ဇနီးေမရီဖို႔ဒ္ႏွင့္တြဲဖက္၍ ထင္ရွားေသာ ဓာတ္ၿပား အခ်ပ္ေပါင္းမ်ားစြာ သြင္းခဲ့ၿပီး ရုပ္ၿမင္သံႀကားတြင္လည္း ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ႀကာေအာင္ ပူးတြဲတင္ဆက္ခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းကာလ၌ လွ်ပ္စစ္ဂစ္တာအား ပို၍ပီၿပင္ထက္ၿမက္ေသာတူရိယာပစၥည္း ၿဖစ္ေအာင္ မြမ္းမံၿပဳၿပင္ေသာ အလုပ္ကိုပင္ႏွစ္ၿမွပ္လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။





‘ကိုယ္တကယ္လုပ္မႀကည့္ေသးပဲနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လုပ္မရဘူး လို႔ဘယ္ေတာ့မွမေၿပာနဲ႔’

ေက်ာက္တံုးေက်ာက္ခဲႏွင့္ တည္ေဆာက္ထားသည့္ နံရံတံတိုင္းဟူသည္လည္း နာနာဖိတြန္းလွ်င္ တစ္ခ်ိန္မွာ ၿပိဳလဲသြားႏုိင္သည္။



‘မၿဖစ္ႏုိင္ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာၿပီလား’

အဲသည္ေန႔တုန္းက အလုပ္သမားေတြ ေၿမာင္းတူးေနႀကသည္။ သို႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္က ေၿမာင္းကို စိတ္မ၀င္စား။ ေန႔လယ္စာ စားရန္ သူတို႔နားႀကသည့္အခ်ိန္ ဆံပင္ၿဖဴက်ဳိးက်ဲ ႏွင့္ အလုပ္သမားႀကီး တစ္ေယာက္ သူ႕ဘာဂ်ာေဟာင္းေလး ထုတ္ၿပီး မႈတ္သည့္အခါမွသာ ကြ်န္ေတာ္အံ့ႀသသေဘာက်ကာ ေငးႀကည့္ေနမိသည္။ အဲသည္တုန္းက ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာင္းသားေလးပဲ ရွိေသးသည္။ ကြ်န္ေတာ္စိတ္ထဲတြင္ ‘ငါသာ ဒီလိုမႈတ္တတ္ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ’ ဟုေတြးေနမိသည္။





သည္အခိုက္ အလုပ္သမားႀကီးက ဘာဂ်ာကို ကြ်န္ေတာ့္ဆီ ရုတ္တရက္ထိုးေပးသည္။ ‘လုပ္ကြာခ်ာတိတ္မႈတ္ႀကည့္စမ္း’

‘ကြ်န္ေတာ္မမႈတ္တတ္ဘူးခင္ဗ်’ကြ်န္ေတာ္ကၿငင္းသည္။



လူႀကီးက ကြ်န္ေတာ့္ကို တစ္ခ်က္စိုက္ႀကည့္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ ‘ဘယ္ဟုတ္မလဲ ကေလးရ ၊ မႈတ္သာႀကည့္စမ္းပါ ၊ ေတာ္ႀကာေတာ့ မင္းကြ်မ္းသြားမွာ’ ဟုဆိုသည္။ အဲသည္ေနာက္ သူက ကြ်န္ေတာ့္တစ္သက္တာအတြက္ တန္ဖိုးအရွိဆံုး စကားတစ္ခြန္းကို ဆိုသည္။ ‘ကိုယ္ တကယ္လုပ္မႀကည့္ေသးဘဲနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လုပ္မရဘူးလို႔ ဘယ္ေတာ့မွ မေၿပာနဲ႔ကြ’ ဟူ၍။



တစ္ေန႔မွာ စႏၵရားဆရာက အေမ့ထံ စာတစ္ေစာင္ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ေပးပါသည္။ စာက ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ပတ္သက္၍မညွာမတာေရးထားသည့္စာ။



‘ခင္ဗ်ားရဲ႕သား လက္စတာဟာ ဂီတပညာ ဘယ္ေတာ့မွ သင္လို႔တတ္မွာမဟုတ္ဘူး ၊ ကြ်န္ေတာ္သူ႕ကိုေနာက္ထပ္မသင္ႏုိင္ေတာ့ပါ’တဲ့။



သည္စာ ဖတ္ၿပီးေနာက္ အလုပ္သမားႀကီး ေၿပာခဲ့ေသာစကားကို ကြ်န္ေတာ္ေၿပးသတိရသည္။



စင္စစ္ ကြ်န္ေတာ္ေနာက္မဆုတ္ခ်င္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ဂီတပညာ သင္၍ မရႏုိင္ဆိုတာ ေသခ်ာေအာင္မွ စမ္းသပ္မႀကည့္ရေသးတာ။ သင္လို႔ရတယ္ဆိုတာ သက္ေသၿပႏုိင္ေအာင္ ငါ ႀကိဳးစားမယ္ဟုကြ်န္ေတာ္ဆံုးၿဖတ္လိုက္သည္။



အဲသည္ႏွစ္မွာ ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ့္ဘာသာ ဂစ္တာအတီးသင္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္အိမ္နားမွာ ဂစ္တာသမားတစ္ေယာက္ရွိရာ အဲသည္လူ တီးသည့္အခါ ေဘးက အေသအခ်ာႀကည့္ၿပီး ႀကိဳးေၿခာက္ႀကိဳးေပၚမွာ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ ဘယ္အေနအထား ထား၍တီးလွ်င္ ဘယ္အသံထြက္သည္ဆိုတာ မွတ္သားကာ ၄င္းအတိုင္း ထပ္တူလိုက္တီး ႀကည့္ၿခင္း ၿဖစ္သည္။ သင္ယူရသည့္ခ်ိန္တာကရွည္ႀကာလွပါသည္။ သို႔ေသာ္ ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ကြ်န္ေတာ့္အဖို႔ေတာ့ ကိုယ္ ပိုင္ပိုင္ႏုိင္ႏုိင္တီးခတ္ႏိုင္မည့္တူရိယာပစၥည္းတစ္ခုကိုေတြ႕ရွိခဲ့ၿခင္းၿဖစ္သည္။



အသက္ႏွစ္ဆယ္ အရြယ္မွာ ကြ်န္ေတာ္က ကြ်န္ေတာ့္ဂ်ပ္ဇ္ဂစ္တာကို ပင္တိုင္ထားၿပီး သံုးေယာက္၀ိုင္းတစ္ခု ဖြဲ႕စည္းသည္။ ၿပီး ေအာင္ၿမင္ေက်ာ္ႀကားလာရမည္ဟူေသာ ရည္မွန္းခ်က္ႏွင့္ နယူးေယာက္သို႔ တက္ခဲ့ႀကသည္။ သို႔ေသာ္ နယူးေယာက္ေရာက္ေတာ့ နာမည္ႀကီးတီး၀ိုင္းေခါင္းေဆာင္ေတြက ကြ်န္ေတာ္တို႔လို ရြက္ပုန္းသီး ပညာသည္ေတြကို ေကာင္းေကာင္းပင္ မဆက္ဆံခ်င္ႀကတာ ကြ်န္ေတာ္ေတြ႕ရသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လက္သံကုိ ၿမည္းစမ္းႀကည့္ဖို႔ပင္အခ်ိန္မေပးႏိုင္ေလာက္ေအာင္သူတို႔အလုပ္မ်ားေနႀကသည္။


 Blogger